|
 Рубайятлар
Mалкъар тилде/ На балкарском языке
Mалкъар тилде кёчюрген Ёлмезланы Мурадин
Подготовил Хасан Конаков
Дуния поэзияны кёгюнде Хайямны жулдузу бек бийик жулдузладан бириди. Аны жарыгъы бюгюнбюгече да, ёмюрлени теренинде жутулуп къалмай, жюреклерибизге жетип, дуния хакъ, къадар, къудурет деген сагъышларыбызны къозгъай, минг соруугъа жууап излетеди. Аллахны къудуретин, баям, топуракъдан жаратылгъан адам билаллыкъ болмаз, алай хакъ тюзюн а излегенлей турлугъу да кертиди.
Омар Хайям адам улуну керти акъылман алими эди, бек уллу, бек закий поэти да. Адам, къыйын, тынч болса да, жашау этип, биягъы топуракъ болуп, ол топуракъдан къошун этген къошунчу ол къошунну чагъырдан толтуруп, аны тёгерегине жыйылгъан факъы-рачыланы, патчахланы да сагъышларын, оюмларын сыйындыралгъанды Хайям тёрттизгин назмуларына. Алтын созгъан устача, алай ишлегенди, алай этгенди ол закий поэт хар назмусун.
Он ёмюр дегенинг ташха окъуна ауур жюкдю. Ол заманны ичине кёп къыралла тюп болуп кетгендиле, кёп шахарланы оюлгъан къалаларын, хуналарын къум басханды, жер жутханды. Алай а Хайямны рубайятлары, адам баласы жашагъан къадарда, юзмезде алтын бюртюклеча, чууакъ кёкде жулдуз кезлеулеча, тенгиз тюбюнде жаухар минчакълача, жылтырагъанлай-жаннганлай турлукъдула жашауну айланч-къыланч жолларында - бирде жырлай, бирде жиляй баргъан адам улума жол нёгерлик этгенлей.
| 
